Bonaire part 6 - Het roer om

De hele week heb ik van mijn nieuwe vrienden (inmiddels allemaal vertrokken) tips gekregen wat ik echt moest gaan doen/zien/proberen/eten. Ik was de helft al weer vergeten, maar de andere helft was ruim voldoende voor een goed gevuld weekeinde. Daar kwamen de tips van mijn nieuwe collega's (die ik eerlijkheidshalve hoger waardeerde) ook nog bij. Ik had dus een zwaar weekend voor de boeg, zo realiseerde ik me toen ik zaterdag te vroeg wakker werd nadat ik te laat was gaan slapen.

Met frisse tegenzin voor een godsvermogen aan boodschappen gedaan en de koelkast goed gevuld, ook met veel groente, fruit en low fat yoghurt. Daarna op zoek naar een winkel waar je een waterdichte zak/tas kan scoren, want ik wil snorkelen. Aangezien iedereen me afraadt om mijn telefoon, sleutels en portemonnee op het strand achter te laten, lijkt zoiets me een prima oplossing. Bij de Hato (een rotonde) zit een pracht van een duikshop met een enorm assortiment. Ik word uitstekend geholpen door een lokale dame die me prima adviseert en heel vriendelijk helpt. Net als ik afgerekend heb komt de eigenaar (een Vlaming) me zelfs nog beter helpen. kost me weliswaar 4 dollar extra, maar nu vertrek ik echt in de volste overtuiging dat mijn telefoon droog blijft.

Terug bij het appartement slaat de vertwijfeling toe. Het is wel heel erg warm aan het worden en ik vraag me af of dit het juiste moment is voor mijn geplande eilandtour. Na wat dubben besluit ik dat het nu of nooit is. Gewapend met fles water, camera en e-reader ga ik op pad richting het zuiden. De airco doet goed zijn best en maakt het prima dragelijk. Als snel kom ik bij de zoutpannen. Hier winnen ze zout uit zeewater en dat levert hele hoge bergen met zout op, maar ook meren met een hele aparte paarsroze kleur. Zal wel een natuurkundige verklaring voor zijn, het is in ieder geval een mooi en apart gezicht. Niet veel later ben ik bij Witte Pan, de witte slavenhuisjes van de slaven bij de zoutpannen. Ze zijn in het echt veel kleiner dan gedacht, ongeveer net zo hoog als ik groot ben. Het kan niet anders dan verschrikkelijk zijn geweest om daarin te moeten leven. Vreemd genoeg is één van de witte huisjes compleet verwoest. In mijn naïviteit denk ik dan nog dat dat door ouderdom is gekomen, hoewel alle andere huisjes er onverwoestbaar stevig uit zien. Later, met mijn nieuwe nieuwe vrienden aan de bar, hoor ik dat twee dronken amerikanen een tikkeltje te hard reden, over een bobbel in de weg die daar net in een flauwe bocht loopt. Ze werden gelanceerd en landen in het huisje.

Een stukje verder volgt Oranje Pan met oranje slavenhutjes. Hier spot ik een mooie hagedisleguaandinges die lief blijft zitten als ik snel de telelens op mijn camera pruts. Dan ben ik inmiddels aan de zuidpunt van het eiland en wordt het landschap wat ruiger. Geen witte stranden met azuurblauwe zee, maar een beetje rotsachtig landschap met wat vage vegetatie (interessant woord!). Ook leuk: langs de kust zijn creatieve geesten overal met aangespoeld wrakhout en afval in de weer geweest om iets te maken. Soms heel indrukwekkend, soms gewoon een stapel zooi. Misschien een lokale traditie of zo, dat moet ik nog eens navragen aan de bar.

Inmiddels heb ik ook mijn eerste flamingo's gespot. Ze zijn heel ver weg en dichterbij komen is niet echt mogelijk, met als gevolg dat je ze op de foto (telelens) beter kunt zien dan ik ze in het echt heb gezien. Maakt niet uit, ik heb nog meer weekenden. Een stukje verder spot ik meteen ook maar de eerste ezels (lopen hier overal los rond) en dan is het tijd voor de lunch. Ik zoek een lekker terrasje op bij Lac Baai en laat alle indrukken nog even tevreden op me inwerken. Na een uurtje ga ik weer richting Kralendijk. Ik merk ineens dat ik retemoe ben en ga op bed effe tv kijken (verlenging Rusland tegen Kroatië). Dat is een goed plan, want in no time ben ik weg. Later maar even bij gaan liggen komen aan het zwembad ter voorbereiding op het avondeten bij Joe's. Dat klinkt Amerikaans, maar is volgens mij hartstikke Nederlands. Er staat dan ook kipsaté met friet op de kaart. Daar kom ik echter niet voor, want ik heb diverse malen de tip gekregen om daar de ribs te gaan eten. Voor de niet-vegetariërs onder ons: heerlijke malse spareribs waarvan het vlees bijna van het bot afvalt. Nog steeds moe ga ik niet te laat slapen na nog wat genetflixt (genetflixed?) te hebben.

Zondag ben ik vroeg wakker, dus het is nog relatief koel en ik ga lekker hardlopen langs de boulevard. Dat blijken er meer te doen, dus ik ga er al echt bij horen hier. Als ik een tijdje later ben uitgezweet valt ineens het kwartje: ik heb nog veel meer weekenden, dus waarom veel op pad en druk en haast? Het roer gaat om. Ik ga op mijn gemakje uitgebreid ontbijten op mijn porch. Daarna bewerk ik de foto's van gisteren een beetje en werk ik mijn blog bij. Dat is het tijd om wat te luieren, wat te lunchen en in de loop van de middag besluit ik mijn eerste snorkelavontuur tegemoet te gaan. Ik ga maar gelijk snorkelen bij 1000 steps beach, kun je maar gehad hebben. Zonder camera, maar met waterdichte zak en snorkelmasker van de Decathlon ga ik op weg. Een mooi ritje richting noorden en een minuut of twintig later ben ik op mijn bestemming. Thuis lachten ze me nog uit met mijn snorkelmasker (en niet onterecht, zelf was ik ook niet overtuigd dat mensen daar echt mee rond gingen lopen), maar hier blijkt echt iedereen met zo een ding te snorkelen (en betaal je er de hoofdprijs voor: $ 70,-). Een tikkeltje huiverig stap ik het water in met het masker op mijn hoofd en de waterdichte zak met inhoud met een karabijnhaak en een touw aan mijn nieuwe zwembroek geklikt. Niet veel later lig ik echter volkomen relaxed in het water te dobberen. Dat masker is geweldig! Heerlijk relaxed ademhalen door je neus of je mond, geen moment het idee dat er misschien wat water binnen kan komen, prachtig zicht, helemaal goed. Onder water is veel te zien: mooi koraal en mooie vissen. Na heerlijk rondgedobberd te hebben is dan het moment van de waarheid aangebroken: heeft de Vlaming me echt goed geholpen? Dat heeft hij zeker, want na een inspectie blijkt dat alles kurkdroog is gebleven.

Terug naar huis en nog even nadobberen in het zwembad. Dan een pizzaatje in de oven (mag best een keer), netflixen, scheren en slapen. Zo hou ik het nog wel even vol hier!