Bonaire part 4 - Goede weekbegin

Als je de titel van deze blog herkent zijn er drie opties:

Je bent van mijn generatie en opgegroeid met Van Kooten en De Bie;
Je hebt op wat voor manier dan ook iets met de overzeese eilanden van ons koninkrijk;
All of the above.

Maandag 8 uur moest ik me melden. uiteraard ging ik ruim op tijd weg, maar wie verwacht er hier nu serieuze parkeerproblemen? Ik niet in ieder geval, maar het blijkt dat iedereen hier vroeg begint, omdat er te weinig parkeerplaatsen zijn. En ook te weinig alternatieve plekken zoals stoepen, waar je dan je auto maar op parkeert. Gelukkig heb ik een klein autootje (Suzuki Jimny), in tegenstelling tot de gemiddelde Bonairiaan die in een Redneck-pickup of FBI-SUV rijdt. Ik heb dus met wat geluk nog redelijk snel een passend plekje gevonden.

Beschaafd te laat arriveer ik en ik word hartelijk ontvangen in een koele airconditioned omgeving. Da's maar goed ook, want ik zweet als een gek van die 200 meter lopen. Dan een lang verhaal kort maken: het gaat net als in Nederland: voorstelrondje, namen horen en vergeten, account, laptop, werkplek, pasje en telefoon krijgen (alles werkt gewoon in één keer!), praatjes maken en aan het werk. Ik zit hier op de afdeling financiën, die is te vergelijken met de clusters Betalen en Concernadministratie van het FDC, ze doen ongeveer hetzelfde werk met een man/vrouw of 12 en hebben het over dezelfde problemen. Over dat werk ga ik het verder niet te veel hebben, d'r zijn interessantere dingen om over te bloggen. Wat ik na één week heb gemerkt, is dat ik leuke, enthousiaste en hardwerkende collega's heb, die plots ook heel hard kunnen juichen als Brazilië scoort. De collega in kwestie zat met een koptelefoon op naar de radio te luisteren en ik zat met mijn rug naar haar toe toen de Brazilianen scoorden. Ik had net een jetlagdipje, maar was daarna weer helemaal alert...

Verder heb ik in de eerste week nog heel weinig van het eiland gezien. Na vijf dagen weet ik de weg naar het werk en de weg naar de supermarkt (met echte Appie producten). Na het werk haal ik wat boodschappen, en daarna plof ik even kort in het zwembad voor een praatje met mijn nieuwe vrienden hier. Dan koken, eten en niet al te laat slapen, want ik ben best moe 's avonds. Mijn biologische klok protesteert nog wat, waardoor ik 's nacht om twee uur wakker ben en met wat moeite weer in slaap val. Vanaf een uur of zes is het dan wel klaar en kan ik het licht zien worden. Dat is overigens geen straf, maar eigenlijk wel lekker. Vogeltjes in overvloed hier, soms ook binnen, die zorgen voor aangenaam kabaal als ik op mijn porch aan het ontbijten ben. Een ander voordeel van vroeg opstaan is dat je vroeg kunt gaan hardlopen, dan is het nog niet zo heel warm (26 graden). Dat was wel even wennen en ging al snel toch wat langzamer dan in Nederland. Het zweten ging wel veel sneller.

Vrijdagavond ben ik met mijn nieuwe vrienden (wat hollandse toeristen die hier op het complex vakantie vieren) uit eten geweest bij La Cantina, een stuk duurder dan ik had verwacht, maar who cares. Heerlijk gegeten met leuk gezelschap. Een goed begin van het weekend na een week vol indrukken. De rest van het weekend ga ik het eiland eens wat verkennen. Later meer daarover, nu moet ik snorkelen.

Oh ja: op maandag wenst iedereen elkaar niet alleen goedemorgen (bon dia), maar ook een fijne week (bon siman). En waar we elkaar in Nederland nog wel eens op de automatische piloot goedemorgen toemompelen, gaat dat hier vol overgave.Bon Siman!