Bonaire part 3 - Over zee naar overzee

Zondagochtend is het eindelijk (of meer: al) zover. Mieke en Terra zwaaien me uit op een zonovergoten Schiphol, wat ik heel fijn vind. Met een brok in mijn keel neem ik afscheid en ga ik in een hele lange rij staan van de bagage drop off van KLM. Zonder problemen kom ik van mijn koffers af (2 ons onder het max gewicht van 46 kilo...) en dood ik de rest van de tijd met mijn e-reader. Time flies en voor ik het weet vertrekken we. Ik blijk een goede stoel gekozen te hebben: hij kan niet naar achteren. Wat wel prettig is, is dat ik naast Bauke zit. Bauke woont al jaren op Aruba en werkt daar op de universiteit. Hij was op studiereis naar Rusland en is weer op weg terug. Hij blijkt een hele leuke gesprekspartner. De reis verloopt mede daardoor aangenaam en relatief snel. Bij de tussenstop op Aruba (regen!) neem ik afscheid van hem en na een dik uur vlieg ik verder naar Bonaire. Daar is het net droog en wordt ik opgewacht door Kees (van de autoverhuur) en hartelijk ontvangen door Geneviève (van de RCN, met kids).

De autoverhuur verloopt nogal relaxed: als je weer weggaat zet je 'm maar neer bij short term, sleutel onder de zonneklep. Op slot hoeft niet, dat doet niemand hier. Kees heeft geen algemene voorwaarden en doet niet aan borg. Op zijn website staat onder andere: "Er vanuit gaande dat de vorm nog hetzelfde is als toen u de auto kreeg, kunt u hem gewoon parkeren op “short term” op de luchthaven. U hoeft immers niet uw borg terug te halen, dus is het onnodig om elkaar nog te treffen".

Geneviéve brengt me naar Djambo, mijn onderkomen voor de eerste paar weken. Of eigenlijk doet dochter Kaylee (al 7) dat. Die besluit doodleuk bij mij in de auto te stappen met de woorden "ik wijs je de weg wel". Onderweg praat ze honderduit, terwijl ik vooral in het begin loop te hannessen met de automatische versnelling (Kees zei nog: niet je linkerbeen gebruiken). Ook bij Djambo is de ontvangst heel hartelijk. Ik heb een prima onderkomen wat bestaat uit een slaapkamer, badkamer, porch en buitenkeuken. Riant! En dan is er ook nog een zwembad...

Na een snel drankje krijg ik van Geneviève nog een ontbijtpakketje en nemen we afscheid. Ik ben doodmoe en mag me de volgende ochtend (maandag) om acht uur melden bij de RCN. Zin in!