Bonaire part 22 - The familyman

Nog een paar uurtjes en dan zijn ze er, dacht ik zondagochtend. Dat was ook wel zo, maar het schoot maar niet op met de tijd. Keurig op tijd landden de dames op Flamingo Airport met de KLM. Ik kon ze al van kilometers ver aan zien komen, want ik stond ze op te wachten bij Te Amo Beach. Eenmaal op het vliegveld moest ik toch nog lang wachten. De één na de ander kwam tevoorschijn, maar geen Mieke en geen Terra. Net toen het net te lang ging duren en er al een tijdje niemand tevoorschijn meer was gekomen, maakten mijn dushi's hun entree op Bonaire. Ze hadden één tas tig keer voorbij laten gaan op de band, want ze (of eigenlijk: Mieke) dachten dat die van hun er anders uitzag. Toen het uiteindelijk de enige tas was, hebben ze hun mening bijgesteld en kon er geknuffeld worden.

Eenmaal thuis in Pleinchi Blanku werden er veel verhalen uitgewisseld en probeerden we alle zooi ergens onder te brengen. Dat was nog best lastig. Ook bleek het lastig om Terra d'r luchtbed op te pompen, want er zat geen pomp bij. Joyce bood uitkomst en nog geen vijf minuten later had ze geregeld dat ik bij HillSide een pomp kon ophalen bij de bar. Nadat we wat hadden gegeten zijn Miek en ik 'm gaan halen, kon ze gelijk mooi het eiland zien in het donker. Als het luchtbed hard is, is het tijd voor mijn pakketjes: een flesje Metaxa (was op), nieuwe schoenen (vallen langzaam uit elkaar), nieuwe telefoon (was verdronken) en homemade granola. Geheel volgens planning (dus halverwege de avond) vielen de oogjes van beide dames dicht en ging het licht uit.

Maandag moest ik werken en hebben de dames zichzelf vermaakt bij het minizwembad en bij Gio's ijssalon. Halverwege de middag ben ik vrij en neem ik de dames mee op pad naar de Bonaire Superstore, wat ze zijn badhanddoeken vergeten. We doen ook de DA, Between 2 Buns, Coco en Van den Tweel even aan. 's Avonds eten we stokbrood met allerlei lekkere hapjes die we hebben ingeslagen en daarna is het tijd voor Ticket To Ride. Een nieuw bordspel wat Miek heeft meegenomen. Het blijkt een superleuk spel en ik heb het helemaal naar mijn zin, ook al win ik bij uitzondering eens een keer niet. Verder is het net als thuis: mijn stoel is ingepikt, de bank is bezet en the familyman wordt genegeerd en zit op een houten krukje.

Dinsdag ben ik vrij en gaan we echt op pad. Ik popel om ze het eiland te laten zien, dus ben blij dat de jetlag ervoor zorgt dat ze vroeg wakker zijn. We gaan naar Te Amo Beach om de eerste zonnestralen op te vangen en om te snorkelen. Het is Terra d'r eerste snorkelervaring, en dat gaat best redelijk, al is het een tikkeltje onwennig. De tweede snorkelplek die ik in gedachten had sneuvelt, want er ligt een enorm schip bij de Saltpier. We lunchen dan bij Jibe City en gaan daar ook nog even wat bijkleuren in het zonnetje. Daarna neem ik ze op het gemakje mee in de auto langs de zuidkust weer terug. De eerste ezels en Flamingo's zijn dan inmiddels gespot, al worden flamingo's consequent pelikanen genoemd. Die avond gaan we eten bij It Rains Fishes. Miek houdt wel van vis, maar ik ben geen enorme visliefhebber. De catch of the day was wahoo en mahi-mahi. Ik had een combi van beide (risicospreiding) en heb heerlijk gegeten.

Woensdag zaten de dames onder andere bij Coco, terwijl ik de hele dag zielig aan het werk was. 's Avonds had Miek lekker gekookt (feels like home) en daarna kwam Ticket To Ride weer op tafel.

Donderdag had ik weer vrij en hebben we weer een heerlijke dag gehad met elkaar. Na de noodzakelijke inkopen gingen we op pad naar 1000 Steps, waar we heerlijk hebben gesnorkeld en zijn bijgekleurd. Daarna de natuur in, heerlijk rustig bij het Gotomeer rondgereden. Uiteraard kom je dan uit in Rincon. Daar hebben we de Cadushi Distillery bezocht (stond al een tijdje op mijn lijstje) en uiteraard zijn we daar niet met lege handen vertrokken. Cactuslikeur en rum zijn in the pocket. Lunchen deden we bij Rose Inn, die ook al heel lang op mijn lijstje stond. Helaas hadden ze geen kabritu stoba, dus ik heb een heerlijke runderstoof gegeten. Moe en voldaan hebben we een paar uurtjes lekker op het gemak thuis doorgebracht, waarna we nog even zijn gaan snorkelen en relaxen bij Te Amo Beach. Daarna tijd voor het donderdagavondritueel: samen Robinson kijken. Dat moet ik nu meestal alleen kijken, maar deze week niet. Na Robinson hebben we een pizza gegeten bij Rum Runners (Captain Don's Habitat) en ijs bij Gio's. De dames hadden te weinig energie om nog wat te gaan drinken bij Cuba, dus kwam ook vanavond Ticket To Ride weer op tafel.

Vrijdag moet ik weer werken, de dames hebben een relaxed dagje en ondernemen weinig, het is tenslotte niet verplicht om actief te zijn op vakantie. Halverwege de middag ben ik vrij en gaan we naar Lac Bai. Tijdens de rit ernaar toe krijgen de dames de flamingo's eindelijk in grote getale van heel dichtbij te zien. Het snorkelen is geen succes, er is niets te zien en het water is nogal troebel. Ik had er meer van verwacht, maar vermoedelijk zitten we gewoon op precies de verkeerde plek. De omgeving is echter net zo mooi als altijd, en dat was het ritje op zich al waard. Dan krijgen we trek en we besluiten nog wat fingerfood bij Jibe City te scoren. Het waait lekker, dus het is heerlijk op het terrasje daar. 's Avonds hebben we gegeten bij Joe's, wat toch echt mijn favoriete restaurant is hier. Altijd lekker eten en altijd een leuke sfeer, ook nu weer. Daarna gingen de lampjes uit bij Miek en Terra, dus Coco hebben we daarna voorbij laten gaan. De jetlag is nog niet helemaal uitgewerkt.

Zaterdag was expeditiedag. Vroeg op en eerst alle noodzakelijke dingen doen, zoals boodschappen en wassen. Daarna met volle bepakking en volle koelbox naar Slagbaai. Het was mijn tweede bezoek aan het park. Vorige keer had ik eigenlijk alleen maar het begin goed bekeken, omdat ik daarna zonder remmen een goed heenkomen zocht en alle mooie spots aan me voorbij heb laten gaan. We hebben alle drie genoten van het park, al werd Miek gek van de geweldige dirtroads. De natuur is bij vlagen zo adembenemend mooi daar, ik krijg er geen genoeg van.

Ergens halverwege is Terra in de ban van wat hagedissen die op haar af komen. Langzaam komen ze dichterbij, als er plots eentje van achteren op haar rug springt. Miek gilt van schrik, Terra schrikt van Miek, de hagedis schrikt van Terra en niet veel later is alles weer bij het oude. Bij Wayaka nog lekker gesnorkeld en later bij Slagbaai ook nog nog maar een keer.

Tussendoor een broodje en een biertje of iets anders lekkers uit de koelbox, zonnetje erbij en het plaatje was compleet. Tegen vier uur reden we het park weer uit en eenmaal op de verharde wegen werd het stil in de auto, we waren allemaal hartstikke moe. Nadat we een paar uur later weer bijgekomen waren, hebben we stokbrood met lekkere spullen gegeten. Daarna zijn Miek en ik wat gaan drinken bij Little Havanna met wat collega's. Terra was moe, dus die bleef thuis, innig verstrengeld met haar telefoon. Keurig op tijd waren we weer thuis, waar Terra inmiddels sliep als een roosje. Niet veel later deden wij dat ook.

Bon Siman!