Bonaire part 13 Shark!

Ik dacht dat mijn blog slechts door een handjevol familie, vrienden en collega's werd gelezen. Je zult begrijpen dat ik vreemd opkeek toen ik mijn foto en mijn context bij de foto ineens in de krant en op internet terug zag. Het bord in kwestie staat er al jaren, maar als ik blog schrijf (zie laatste foto daar) is het ineens wereldnieuws. Kan geen toeval zijn!

Goed, genoeg daarover. We waren gebleven bij bier en burgers vorige week zondag. Met een dikke enkel in een dikke pickup gingen Harold en ik naar Joyce voor een klein en bbq-feestje. De rest van de genodigden (een stuk of 6) waren voor ons onbekenden, maar dat bleek een leuke avond totaal niet in de weg te staan. Leuk gekletst, en gelachen en tussendoor ook goed gegeten en gedronken. De Rijksoverheid was overigens dik in overtal: RCN, SZW en DJI waren aanwezig. De locatie was bijna de gehele avond uitstekend, het leverde zelfs nog een plaatje op van een hele fraaie zonsondergang. Die zonsondergang zorgde echter ook voor een ongekende hoeveelheid muggen, dat was niet leuk meer gewoon. Gelukkig verdwenen de muggen ook weer toen de zon eenmaal onder was.

Maandag was weer een nieuwe werkweek. Ik in mijn dikke pickup naar het werk, maar dat is toch wat minder handig met de enorme draaicirkel en de beperkte parkeergelegenheid. Gevolg was dus dat ik zomaar 50 meter extra moest lopen. Normaal gesproken geen ramp, maar ik werd die ochtend wakker met een heel pijnlijke enkel. Nog dikker dan zondag en lekker stijf, dus ik liep als een oud, mank mannetje.

Dinsdag deed de enkel het al weer een stuk beter en kreeg ik ook mijn eigen autootje weer terug. Uitlaat was gelast, remleiding was gedingest en twee remschijven aan de voorkant waren ook ruim over de datum. Het rijdt nu weer als een zonnetje.

De week verloopt verder als een gewone werkweek, al is het wel weer een stuk rumoeriger op de afdeling, want de dames zijn weer bijna op volle oorlogssterkte aanwezig, nu de vakantie voorbij is. Gezellig! Het zingen komt in de loop van de week ook weer aardig op gang. Ik blijk er zelfs wat van te leren. Ik dacht altijd dat Barry Manilow (de generatie hier heeft het over Westlife) over Mandy zong, maar dat schijnt niet te kloppen. Hij zingt over Andy. "Andy met de klop" om precies te zijn.

Op vrijdag is het al weer tijd voor weekend. Deze vrijdag hebben mijn collega's een mooi feestje op een verlaten strandje georganiseerd. Bijna de gehele afdeling is aanwezig en iedereen heeft, naast een hele horde kinderen, wat te eten of te drinken meegenomen. Ik mocht niets meenemen, dat was niet de bedoeling, dus ik voelde me een soort eregast. Ik werd ook echt in de watten gelegd en kreeg met regelmaat iets lekkers van iemand aangereikt. Om toch niet helemaal met lege handen aan te komen had ik behalve vier strandstoelen uit de binnentuin ook mijn camera meegenomen. Gevolg was dat ik het eerste half uur niet echt leuk gezelschap was. Er liepen zoveel kinderen rond, de één nog fotogenieker dan de ander, dat ik continu achter mijn camera verscholen zat. Nu weet ik niet of mijn collega's het waarderen als ik hun kinderen in mijn blog zet, dus dat gebeurt niet. Ze kunnen maandag zelf de foto's op de afdelingsschijf bekijken. Het was wel meteen een mooie gelegenheid om ook mijn collega's zelf op de foto te zetten. Leuk voor mij, en misschien ook leuk voor hun. Wel een dilemma: wel of niet in de blog? Tijdens mijn eerste afdelingsoverleg hier vertelde ik dat ik ging bloggen. Ik vroeg of ik hun namen mocht gebruiken in de blog. Dat was niet echte een probleem, maar foto's zagen ze niet zo zitten. Wel logisch, als zo een makamba net binnenkomt en zich nog nauwelijks heeft voorgesteld. Inmiddels kennen ze me beter gelukkig. Ik hoop dat ik hun inmiddels ook beter ken, dus ik schat in dat ik nu wel een fotootje van ze mag plaatsen. Toch ben ik nog wat huiverig, dus heb ik een compromis gevonden. Ik plaats de foto's wel, maar ze zijn wel incognito.

Hoe dan ook, ik heb een geweldige avond gehad. Heel leuk om iedereen zo ontspannen te zien in een andere omgeving dan het werk. Ik heb veel gelachen en hele leuke en mooie gesprekken gevoerd met collega's, soms ook over heel persoonlijke onderwerpen.

Zaterdagochtend is inmiddels bekend: boodschappen en wassen. Om toch nog een beetje uit de sleur van zaterdagochtend te ontsnappen besluit ik ook naar de kapper te gaan. Mijn haar is te lang en dat wordt voortvarend aangepakt bij Anke's Scissors. Na een half uurtje ben ik weer die knappe vent die jullie allemaal kennen. 's middags bijgebruind op het strand, 's avonds tijdens het Netflixen in slaap gevallen op de bank.

Zondag vroeg op, want we gaan op snorkelsafari met de Woodwind rondom Klein Bonaire. Dat is een klein eilandje tegenover Kralendijk, helemaal omgedoopt tot natuurgebied. Helaas is het de hele dag wat bewolkt, maar echt een ramp is dat niet. Met een man of 15 gaan we eerst een stukje zeilen met de ruime catamaran. Vervolgens in twee groepjes snorkelen met een gids die ons al het moois aanwijst en er af en toe wat over verteld. Het is echt de moeite waard. Heerlijk dobberend komen er prachtige koralen voorbij, heel veel vissen en een paar schildpadden voorbij. Als ik een barracuda aan het filmen ben komt het hoogtepunt van de dag: Shark! Nou ja, haaitje dan, hij of zij zwemt zo mijn beeld in.

Tussendoor worden we op de Woodwind ook in de watten gelegd. Continue is er wat te eten en te drinken beschikbaar. Na de derde snorkeltocht krijgen we zelfs een heerlijke warme maaltijd, inclusief toetje, voorgeschoteld. Halverwege de middag zijn we weer thuis en zo is er weer een week voorbij. Tijd om te bloggen dus.

Oh ja: veel dank aan alle collega's in Den Haag. Jullie leuke en lieve woorden op de mooie kaart waren heel leuk om te lezen. Mieke en Terra waren er minder blij mee, die hebben al jullie wensen stuk voor stuk via Whatsapp doorgestuurd. Nog wel een vraag aan Annemarie: is jouw boodschap op de kaart van voor of na je mail van woensdag?

In Nederland ben ik zojuist een jaartje ouder geworden, dus op mijn telefoon komen de eerst berichtjes binnen. Er zit er een bij die ik graag met jullie wil delen:

Dat was het weer voor deze week, Bon Siman!